Η επικείμενη οικονομική κρίση αναδιαμορφώνει την παγκόσμια οικονομία και επαναπροσδιορίζει την ανταγωνιστικότητα χωρών, οικονομικών κλάδων και επιχειρήσεων. Μέσα σε ένα κλίμα μοναδικής παγκόσμιας ανασφάλειας ο ελληνικός τουρισμός καλείται να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις και επιτακτικές πιέσεις αναπροσαρμογής που θα επανακαθορίσουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας και τη δυνατότητά της να αντεπεξέλθει στις νέες πραγματικότητες. Ο τουρισμός έχει πλέον αποδειχθεί περίτρανα ως μία από τις ελάχιστες οικονομικές δραστηριότητες όπου η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει συγκριτικό πλεονέκτημα. Βασιζόμενη στους μοναδικούς πόρους φυσικού κάλλους και πολιτιστικής κληρονομιάς, η Ελλάδα αποτελεί έναν τουριστικό προορισμό που μπορεί να προσφέρει προϊόντα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις του καταναλωτή. Πολλές από τις τουριστικές αναδομές έχουν εκσυγχρονιστεί με αρκετά μεγάλες επενδύσεις και μπορούν να προσφέρουν υψηλής στάθμης τουριστικά προϊόντα.
Δ υστυχώς όμως η Ελλάδα ως τουριστικός προορισμός χάνει διαρκώς έδαφος στη διεθνή αρένα της τουριστικής ανταγωνιστικότητας έχοντας αναπτυχθεί με τα δεδομένα της δεκαετίας του ΄80, με τη λογική ενός φτηνού και απλοϊκού σχετικά προορισμού, εναλλακτικού της Ισπανίας. Ετσι αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που έφεραν η αύξηση της τιμής των συστατικών του τουριστικού μας προϊόντος (λόγω της ένταξης στην ευρωζώνη και της πλήρης εναρμόνισης στην ευρωπαϊκή νομοθεσία και στην ποιότητα ζωής), η ανάπτυξη νέων ανταγωνιστικών προορισμών και η μετεξέλιξη της τουριστικής ζήτησης. Στο μακρό επίπεδο οι υποδομές μας δεν αναπτύχθηκαν, ο συντονισμός των διαφόρων αρμοδιοτήτων παρέμεινε υποτυπώδης, ενώ το μάρκετινγκ και το branding του ελληνικού προορισμού παραμένουν σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Πολιτικά ο τουρισμός αποτελεί ένα εφαλτήριο πολιτικής καριέρας για κυβερνητικά στελέχη με μικρή εμπειρία αλλά με έναν σημαντικό προϋπολογισμό για διαφήμιση και προβολή. Η διαρκής εναλλαγή προσώπων χωρίς καμία σχετική με το αντικείμενο γνώση διατηρεί την ερασιτεχνικότητα της οργάνωσης και προβολής της Ελλάδας διεθνώς. Αντί να συγκεντρωθούμε στη χρήση νέας τεχνολογίας και έρευνας για το καινοτομικό μάρκετινγκ χρησιμοποιούμε τον προϋπολογισμό μάρκετινγκ για τη δημιουργία άστοχων και άσκοπων διαφημιστικών πράξεων που ελάχιστα επηρεάζουν τη ζήτηση.
Στο επιχειρηματικό επίπεδο η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων είναι μικρομεσαίες με παντελή τεχνοκρατική έλλειψη γνώσης και εμπειρίας σε σύγχρονες μορφές διοίκησης. Ενα σύνολο από επιδοτήσεις και διευκολύνσεις έχουν κάνει ακόμη και τον επιχειρηματικό κόσμο κρατικοδίαιτο αφού περιμένει a priori από το Δημόσιο τα όποια κίνητρα για επενδύσεις και εκσυγχρονισμούς. Σχεδόν το σύνολο των επιχειρηματιών ακολουθούν απλοϊκούς και αυτοσχέδιους μηχανισμούς διοίκησης που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις νέες προκλήσεις. Ακόμη και όταν απασχολούν διοικητικά στελέχη ή και απογόνους με γνώσεις και εμπειρία συνήθως επιλέγουν να αγνοούν τις υποδείξεις και προτάσεις τους ακολουθώντας... εντυπωσιακά πιστά τις παραδοσιακές και πατροπαράδοτες μεθόδους. Η Ελλάδα έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες απορρόφησης χρήσης τεχνολογίας και αυτό είναι έκδηλο στο μικρό ποσοστό κρατήσεων που γίνονται μέσω Ιnternet. Δυστυχώς λοιπόν το σύνολο του ελληνικού τουρισμού αδυνατεί να μετεξελιχθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της τουριστικής βιομηχανίας, με αποτέλεσμα να μειώνεται σταθερά η ανταγωνιστικότητά του σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό που είναι τραγικό είναι ότι όλοι οι αρμόδιοι και ιθύνοντες επισημαίνουν τις ίδιες ελλείψεις και αδυναμίες στα κλαδικά έντυπα για χρόνια, χωρίς κανείς να θέλει να «ξεβολευτεί» για να κάνει κάτι για αυτά.
Η οικονομική κρίση είναι διαρθρωτική και αλλάζει τα δεδομένα της παγκόσμιας οικονομίας. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον «ζητείται ελπίς» και η ελπίδα στον ελληνικό τουρισμό έρχεται από καινοτομικές μορφές διοίκησης και τεχνολογίας. Η επαγγελματοποίηση του τουρισμού με εκπαιδευμένα και έμπειρα στελέχη, η δημιουργία από το Δημόσιο υπερκομματικών δομών διαχείρισης του τουρισμού με τη συνεργασία και ιδιωτών και η χρήση νέων τεχνικών διοίκησης και τεχνολογίας είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση της κρίσης αλλά και για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Δεν φτάνουν μόνο οι επενδύσεις σε τουριστικές μονάδες αν οι υποδομές δεν μπορούν να υποστηρίξουν τη δημιουργία ολοκληρωμένων τουριστικών εμπειριών. Τουριστικές επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν έρευνα και τεχνογνωσία θα μπορέσουν να αναπτυχθούν με ταχείς ρυθμούς και θα φέρουν επαγγελματισμό στην Ελλάδα επαναπροσδιορίζοντας το τουριστικό μας προϊόν. Μικρές μονάδες που προσφέρουν καλές υπηρεσίες σε τοπικό επίπεδο χρησιμοποιώντας ντόπια προϊόντα και υπηρεσίες μπορούν επίσης να προσφέρουν ένα θαυμάσιο τουριστικό προϊόν με τοπικό χαρακτήρα. Η τεχνολογία προσφέρει μοναδικά εργαλεία επικοινωνίας, προβολής και διαφοροποίησης του τουριστικού προϊόντος έτσι ώστε να επαναπροσδιοριστεί η αξία που προσφέρει στην αγορά και να αναδιαμορφώσει το συγκριτικό της πλεονέκτημα. Η κρίση είναι μόνο η αφορμή της αναδιάρθρωσης που έπρεπε να είχε ξεκινήσει χρόνια τώρα και ίσως η τελευταία ευκαιρία που έχουμε για να στηρίξουμε την ανταγωνιστικότητα της τουριστικής Ελλάδας.
Πηγή: http://www.tovima.gr/
Δ υστυχώς όμως η Ελλάδα ως τουριστικός προορισμός χάνει διαρκώς έδαφος στη διεθνή αρένα της τουριστικής ανταγωνιστικότητας έχοντας αναπτυχθεί με τα δεδομένα της δεκαετίας του ΄80, με τη λογική ενός φτηνού και απλοϊκού σχετικά προορισμού, εναλλακτικού της Ισπανίας. Ετσι αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που έφεραν η αύξηση της τιμής των συστατικών του τουριστικού μας προϊόντος (λόγω της ένταξης στην ευρωζώνη και της πλήρης εναρμόνισης στην ευρωπαϊκή νομοθεσία και στην ποιότητα ζωής), η ανάπτυξη νέων ανταγωνιστικών προορισμών και η μετεξέλιξη της τουριστικής ζήτησης. Στο μακρό επίπεδο οι υποδομές μας δεν αναπτύχθηκαν, ο συντονισμός των διαφόρων αρμοδιοτήτων παρέμεινε υποτυπώδης, ενώ το μάρκετινγκ και το branding του ελληνικού προορισμού παραμένουν σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Πολιτικά ο τουρισμός αποτελεί ένα εφαλτήριο πολιτικής καριέρας για κυβερνητικά στελέχη με μικρή εμπειρία αλλά με έναν σημαντικό προϋπολογισμό για διαφήμιση και προβολή. Η διαρκής εναλλαγή προσώπων χωρίς καμία σχετική με το αντικείμενο γνώση διατηρεί την ερασιτεχνικότητα της οργάνωσης και προβολής της Ελλάδας διεθνώς. Αντί να συγκεντρωθούμε στη χρήση νέας τεχνολογίας και έρευνας για το καινοτομικό μάρκετινγκ χρησιμοποιούμε τον προϋπολογισμό μάρκετινγκ για τη δημιουργία άστοχων και άσκοπων διαφημιστικών πράξεων που ελάχιστα επηρεάζουν τη ζήτηση.
Στο επιχειρηματικό επίπεδο η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων είναι μικρομεσαίες με παντελή τεχνοκρατική έλλειψη γνώσης και εμπειρίας σε σύγχρονες μορφές διοίκησης. Ενα σύνολο από επιδοτήσεις και διευκολύνσεις έχουν κάνει ακόμη και τον επιχειρηματικό κόσμο κρατικοδίαιτο αφού περιμένει a priori από το Δημόσιο τα όποια κίνητρα για επενδύσεις και εκσυγχρονισμούς. Σχεδόν το σύνολο των επιχειρηματιών ακολουθούν απλοϊκούς και αυτοσχέδιους μηχανισμούς διοίκησης που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις νέες προκλήσεις. Ακόμη και όταν απασχολούν διοικητικά στελέχη ή και απογόνους με γνώσεις και εμπειρία συνήθως επιλέγουν να αγνοούν τις υποδείξεις και προτάσεις τους ακολουθώντας... εντυπωσιακά πιστά τις παραδοσιακές και πατροπαράδοτες μεθόδους. Η Ελλάδα έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες απορρόφησης χρήσης τεχνολογίας και αυτό είναι έκδηλο στο μικρό ποσοστό κρατήσεων που γίνονται μέσω Ιnternet. Δυστυχώς λοιπόν το σύνολο του ελληνικού τουρισμού αδυνατεί να μετεξελιχθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της τουριστικής βιομηχανίας, με αποτέλεσμα να μειώνεται σταθερά η ανταγωνιστικότητά του σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό που είναι τραγικό είναι ότι όλοι οι αρμόδιοι και ιθύνοντες επισημαίνουν τις ίδιες ελλείψεις και αδυναμίες στα κλαδικά έντυπα για χρόνια, χωρίς κανείς να θέλει να «ξεβολευτεί» για να κάνει κάτι για αυτά.
Η οικονομική κρίση είναι διαρθρωτική και αλλάζει τα δεδομένα της παγκόσμιας οικονομίας. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον «ζητείται ελπίς» και η ελπίδα στον ελληνικό τουρισμό έρχεται από καινοτομικές μορφές διοίκησης και τεχνολογίας. Η επαγγελματοποίηση του τουρισμού με εκπαιδευμένα και έμπειρα στελέχη, η δημιουργία από το Δημόσιο υπερκομματικών δομών διαχείρισης του τουρισμού με τη συνεργασία και ιδιωτών και η χρήση νέων τεχνικών διοίκησης και τεχνολογίας είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση της κρίσης αλλά και για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Δεν φτάνουν μόνο οι επενδύσεις σε τουριστικές μονάδες αν οι υποδομές δεν μπορούν να υποστηρίξουν τη δημιουργία ολοκληρωμένων τουριστικών εμπειριών. Τουριστικές επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν έρευνα και τεχνογνωσία θα μπορέσουν να αναπτυχθούν με ταχείς ρυθμούς και θα φέρουν επαγγελματισμό στην Ελλάδα επαναπροσδιορίζοντας το τουριστικό μας προϊόν. Μικρές μονάδες που προσφέρουν καλές υπηρεσίες σε τοπικό επίπεδο χρησιμοποιώντας ντόπια προϊόντα και υπηρεσίες μπορούν επίσης να προσφέρουν ένα θαυμάσιο τουριστικό προϊόν με τοπικό χαρακτήρα. Η τεχνολογία προσφέρει μοναδικά εργαλεία επικοινωνίας, προβολής και διαφοροποίησης του τουριστικού προϊόντος έτσι ώστε να επαναπροσδιοριστεί η αξία που προσφέρει στην αγορά και να αναδιαμορφώσει το συγκριτικό της πλεονέκτημα. Η κρίση είναι μόνο η αφορμή της αναδιάρθρωσης που έπρεπε να είχε ξεκινήσει χρόνια τώρα και ίσως η τελευταία ευκαιρία που έχουμε για να στηρίξουμε την ανταγωνιστικότητα της τουριστικής Ελλάδας.
Πηγή: http://www.tovima.gr/
