Το μοντέλο της τουριστική κατοικία και στην Ελλάδα

Κατά το παρελθόν έχω αναφερθεί αρκετά για την ανάγκη πρόβλεψης τουριστικής κατοικίας εντός destination integrated resort εδώ και εδώ, αν πραγματικά επιθυμούμε την ανάπτυξη του συγκεκριμένου μοντέλου τουριστικής ανάπτυξης ενώ έχουμε δεί και αρκετές παρεμβάσεις που δεν τελεσφόρησαν εδώ. Παρόλα αυτά και ελέου οικονομικής συγκυρίας το νέο νομοσχέδιο που προβλέπει τουριστική κατοικία ως condo hotel είναι πραγματικότητα.

Με το παρόν νομοσχέδιο η Ελλάδα εισέρχεται στο χώρο του τουριστικού Real Estate ή Leisure Real Estate για πρώτη φορά γίνετε λόγος σε νομοσχέδιο για όρους όπως condo hotels.

Πρόκειται για υπερπολυτελή ξενοδοχεία και εξοχικές κατοικίες που προσφέρονται στην ελκυστική «συσκευασία» του ενός και τα οποία γνωρίζουν μεγάλη ζήτηση σε αναβαθμισμένους τουριστικά προορισμούς.

Τα Residence ή Condo-Hotels είναι ξενοδοχεία –συχνά ενός γνωστού brand-σε λειτουργία, τα οποία διαθέτουν προς πώληση, σε μεμονωμένους επενδυτές, δωμάτια, σουίτες ή στούντιο. Κοινός παράγοντας σε όλες τις μορφές των Condo Hotels είναι η ύπαρξη ενός διευθυντή ο οποίος ρυθμίζει την ενοικίαση των δωματίων, τις λειτουργικές δαπάνες, τη διανομή των κερδών κλπ. Τα Condo Hotels έχουν αναπτυχθεί σε πολλές διαφορετικές παραλλαγές. Ένα ευρέος διαδεδομένο μοντέλο είναι αυτό κατά το οποίο οι ιδιοκτήτες των τουριστικών αυτών κατοικιών τις χρησιμοποιούν για όσο διάστημα επιθυμούν και ύστερα εκμισθώνουν τις κατοικίες τους στον ξενοδόχο, ο οποίος με τη σειρά του νοικιάζει τις παραθεριστικές κατοικίες σε δικούς του πελάτες και αφού αφαιρεί τα συμφωνημένα έξοδα συντήρησης και διαχείρισης μοιράζεται (50/50) τα έσοδα με τον ιδιοκτήτη. Αυτή είναι η λεγόμενη μορφή αγοράς κατοικιών προς χρήση και ενοικίαση BTUL (buy-to-use-and-let). Mία επέκταση του BTUL είναι το PURE (Personal Use, Rental & Exchange)31 ένα νέο «προϊόν» το οποίο εισήγαγε η RCI Global Vacation Network (RCI GVN) το οποίο δίνει τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να ενοικιάζουν ή ακόμα και να ανταλλάζουν τις ιδιοκτησίες τους.

Άλλες μορφές αντίστοιχων μοντέλων τουριστικού real estate αποτελούν τα Destination Clubs, Non-Equity Destination Clubs, Equity Destinations Clubs, τα Global/National Clubs, τα Regional Clubs και τα Boutique “Theme” Clubs καθώς και άλλες μορφές τουριστικής κατοικίας όπως είναι τα Serviced Apartments.()

Με το νομοσχέδιο για την τουριστική κατοικία, με το οποίο καθορίζονται κυρίως οι κανόνες για:

• Την ανάπτυξη της τουριστικής κατοικίας και των πρώτων ξενοδοχείων συνιδιοκτησίας (condo hotels) στην Ελλάδα.
• Την απόσυρση και την κατεδάφιση των παλαιών τουριστικών καταλυμάτων.
• Τη δημιουργία νέων Περιοχών Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ).
• Την απλοποίηση και επιτάχυνση της αδειοδοτικής διαδικασίας για το σύνολο των τουριστικών επενδύσεων.

Ειδικότερα όσον αφορά το κεφάλαιο της τουριστικής κατοικίας, με το νοµοσχέδιο δίδεται η δυνατότητα ανάπτυξης τουριστικής κατοικίας υψηλών προδιαγραφών σε περιοχές που έχουν αυτήν την ικανότητα, είτε σε συνδυασµό µε ξενοδοχειακές υποδοµές πολυτελείας είτε αυτόνοµα, υπό την προϋπόθεση ότι οι κατοικίες θα πάρουν τη θέση παλαιών ξενοδοχειακών µονάδων που θα αποσυρθούν. Τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα με τις τουριστικές κατοικίες θα μπορούν να κατασκευάζονται σε εκτάσεις τουλάχιστον 150 στρεμμάτων, σε συνδυασμό με ξενοδοχεία 4 ή 5 αστέρων, σε ποσοστό έως 35% της συνολικά δομούμενης επιφάνειας. Ο συντελεστής δόμησης είναι ενιαίος για το σύνολο του σύνθετου τουριστικού καταλύματος και δεν μπορεί να υπερβαίνει το 0,15 της συνολικής επιφανείας της έκτασης.

Η χωροθέτηση σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων στα μικρά νησιά απαιτεί ελάχιστη επιφάνεια εκτάσεων 50.000 τ.μ. Από τη ρύθμιση αυτή εξαιρούνται η Κρήτη, η Κέρκυρα και η Ρόδος. Σύνθετα τουριστικά καταλύματα με τουριστικές κατοικίες επιτρέπεται να χωροθετούνται και εντός εγκαταλελειμμένων οικισμών προ του 1923 ή σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων, σε συνδυασμό με την ανάπλαση τμήματος ή και του συνόλου του οικισμού.

Για πρώτη φορά θεσμοθετείται στην Ελλάδα και η δημιουργία ξενοδοχείων συνιδιοκτησίας (condo hotels). Πρόκειται για ξενοδοχειακά καταλύματα 4 ή 5 αστέρων, επί τμημάτων των οποίων, με τη μορφή ανεξάρτητων διαμερισμάτων ή κατοικιών, επιτρέπεται η σύσταση οριζόντιων και κάθετων ιδιοκτησιών και η μακροχρόνια εκμίσθωσή τους σε τρίτους.

Ακόμα, σχετικά με τις επενδύσεις σε Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ), η ελάχιστη απαιτούμενη έκταση θα είναι τα 800 στρέμματα, είτε πρόκειται για εκτάσεις του Δημοσίου είτε για ιδιωτικές.

Επιπλέον, με το σχέδιο νόμου προωθείται η απόσυρση παλαιών τουριστικών καταλυμάτων, άνω της 20ετίας, με αλλαγή χρήσης. Συγκεκριμένα προβλέπεται η μερική ή ολική κατεδάφιση παλαιών τουριστικών καταλυμάτων, με κίνητρο τη δημιουργία τουριστικής κατοικίας με μικρό συντελεστή δόμησης (0,05) και με όρο να συνοδεύονται από τουλάχιστον μία εγκατάσταση ειδικής τουριστικής υποδομής. Σε διαφορετική περίπτωση οι ιδιοκτήτες των παλαιών τουριστικών καταλυμάτων, θα υποχρεούνται να καταβάλλουν υπέρ του Πράσινου Ταμείου ειδικό ετήσιο τέλος επιβάρυνσης του περιβάλλοντος. Το τέλος θα αντιστοιχεί στο 5% της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων.

Η αιτιολογική έκθεση

Oι τουριστικές ρυθμίσεις

Η έκθεση του γενικού λογιστηρίου του κράτους

Η έκθεση αξιολόγησης

Έφυγε ένας σπουδαίος Έλληνας

Εφυγε στα 96 του ο Πάτρικ Λι Φέρμορ

Ο σπουδαίος Αγγλοϊρλανδός συγγραφέας ταξιδιωτικής λογοτεχνίας, που έκανε την Ελλάδα σπίτι του, ο Σερ Πάτρικ Λι Φέρμορ, πέθανε χθες στα 96 του χρόνια.

Οι φίλοι του στην Καρδαμύλη της Μάνης, όπου έζησε τις τελευταίες δεκαετίες, τον φώναζαν Παντελή (από το Πάτρικ Λι), ενώ στην Κρήτη τα χρόνια της Αντίστασης τον ήξεραν με το ψευδώνυμο Μιχάλης.

Ο συγγραφέας της «Ρούμελης» και της «Μάνης», ο ξένος που έγινε δικός μας διαφημίζοντας την Ελλάδα όσο ελάχιστοι, ξεκίνησε το 1933 σε ηλικία 18 ετών να διασχίσει την Ευρώπη με τα πόδια, με προορισμό την Κωνσταντινούπολη। Κοιμήθηκε σε άσυλα, μοναστήρια, σπηλιές. Το μεγαλύτερο μέρος του οδοιπορικού περιέχεται στα δύο βραβευμένα βιβλία του «Η εποχή της δωρεάς» και «Ανάμεσα στα δάση και τα νερά» (εκδ. Μεταίχμιο). Υμνήθηκαν από τους κριτικούς και ο Πάτρικ Λι Φέρμορ κατέκτησε δικαίως τον τίτλο του μεγαλύτερου ταξιδιωτικού συγγραφέα των καιρών μας.

Εφτασε στην Κωνσταντινούπολη την Πρωτοχρονιά του 1935 και από κει πέρασε την Ελλάδα, περιπλανήθηκε στην Ηπειρο, τη Μακεδονία, τη Στερεά και τα νησιά, έμαθε τα ήθη, τις παραδόσεις, τη γλώσσα μας. Με το που ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος, επέστρεψε στην Αγγλία για να καταταγεί στην ιρλανδική φρουρά. Το 1941, εντούτοις, το υπουργείο Πολέμου τον έστειλε στο αλβανικό μέτωπο ως αξιωματικό-σύνδεσμο, στον ελληνικό στρατό. Οταν έπεσε το μέτωπο βρέθηκε στην Κρήτη και μετά την απόβαση των Γερμανών, τον Μάιο του '41, ανέβηκε στο βουνό για να οργανώσει τις ομάδες αντίστασης. Εκεί έμεινε ενάμιση χρόνο ζώντας σαν βοσκός. Ηγήθηκε της ομάδας που απήγαγε το Γερμανό διοικητή, στρατηγό Κράιπε.

Ενα κατόρθωμα για το οποίο ο ίδιος δεν έγραψε ποτέ γραμμή, αλλά διαδόθηκε μέσω του βιβλίου «Met by moonlight», που έγραψε ο υπαρχηγός της ομάδας του, Στάνλεϊ Μος, αλλά και της ομώνυμης ταινίας όπου τον Φέρμορ ενσαρκώνει ο Ντερκ Μπόγκαρντ. Φίλος του Σεφέρη και του Κατσίμπαλη, έγραψε ακόμη τα βιβλία: «Τα βιολιά του Σεν Ζακ», «Φιλολογικές διαδρομές στην Ελλάδα» κ.ά. Σύζυγός του ήταν η φωτογράφος Τζόαν Λι Φέρμορ που πέθανε το 2003.

Περισσότερες πληροφορίες: http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=346440

http://www.tovima.gr/blogs/article/?aid=397665

Πηγή: http://www.enet.gr/

What Can You Do To Help Greece? Go There

By Zachary Karabell | @zacharykarabell

It now appears that Greece will once again be bailed out of its financial morass. A year ago at this time, the world was roiled by the prospect of Greece defaulting on its considerable debts, and only the reluctant decision of the leading members of the European Union – Germany most prominently among them – led to more than $100 billion in loans extended to the Greek government.

Now, after a year of austerity measures that make Washington’s debt discussions look like a debate over whether to order the magnum of Crystal or the 1985 Lafitte, the Greek government once again is in danger of defaulting. And once again, reluctant Germans (who had sworn not to extend one more euro to the profligate Greeks) have agreed that providing more capital to a starved Athens is better than the prospects of a default.

Still, the unanswered question is how can Greece service its debts (let alone repay them) when austerity measures are increasing unemployment, pressuring growth, and creating a vicious circle of more cost cutting, lower growth, flirting with defaults, new bailouts, and then demand for further budget cuts? The answer for now: tourism.

Greece depends on tourism for somewhere between 15% and 20% of its overall GDP of nearly $350 billion, and its impact is probably greater than that when you add in spending in stores and restaurants in Athens and other tourist destinations. That income is essential to the ability of Greece to repay its debts. And the Greek government knows it.

So, in line with the tens of billions in additional loans and guarantees now being negotiated, the Greek government has pulled out all of the proverbial stops to encourage tourism, including reducing sales tax and airport fees for landing. The push has been especially intense in Germany, where resentment of Greece is running rather high.

The irony, of course, is that more German tourism in Greece is primarily good for Germany. German banks are exposed to the tune of anywhere from $30 billion to $50 billion of Greek government debt, and they will be hurt by any default. So more German tourists in the Aegean, sunbathing on the beaches of Mykonos, ordering an extra shot of ouzo, and dancing the discos of Rhodes, means more ability of Greece to repay those German banks. And it’s a lot more fun for the Germans to pay for these pleasures so that Greece can repay German banks than if the German government simply raised taxes at home in order to offset the losses that its banks might incur.

France has by some estimates even more exposure to Greece, with as much as $80 billion, and the same principle of more French tourism in Greece applies – though French public opinion is less stringently anti-Greek than German public opinion is. And so more French tourists on Crete or Santorini are also a national Greek priority this summer.

As for Americans, the United States suffers the collateral effects of Greek debt worries in the form of weaker equity markets (banks have to raise more capital, and equities often bear the first brunt) and more anxious credit markets. So Americans could do their part to aid the financial system by planning that long-delayed trip to the Greek isles this summer. Of course, with their own 9% unemployment (and closer to 15% real unemployment) such a trip may seem beyond impractical. Of course, the U.S. government could underwrite such trips, in the name of shoring up the credit system. And it would be a whole lot more enjoyable to many Americans then the more anodyne and dull Federal Reserve “quantitative easing” programs.

Greece continues to highlight the connectivity of the global financial system, with bankers and government engaged in pretzel-like contortions to shift capital from A to B in order for it to flow back to its point of origin. That creates some odd incentives, including the need to spend more and work less by vacationing in Greece in order to prevent the plight of the Greeks from triggering another wave of global panic.

Read more: http://moneyland.time.com/2011/06/07/what-can-you-do-to-help-greece-go-there/#ixzz1OznKkFaS

Μας έμειναν τα πτυχία, μας έμειναν και τα room to let…

Με αφορμή τις απόψεις του Πάρη που με μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα θα ήθελα να μοιραστώ τις παρακάτω σκέψεις μου.

Σίγουρα ο τουρισμός αποτελεί ένα από τα last resort για παγκόσμια ανάκαμψη και ιδιαίτερα όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από μόνος του σίγουρα δεν προσφέρει τίποτα και μάλλον αν εναποθέσουμε όλες μας τις δυνάμεις σε αυτόν, εγκαταλείποντας την (ήδη εγκαταλελειμμένη!!) παραγωγική δραστηριότητα, τότε σίγουρα κάνει ζημιά. Προσφέρει όμως τα μέγιστα όταν χρησιμοποιούμε αγροτικά προϊόντα τοπικής παραγωγής σε εστιατόρια και ξενοδοχεία, όταν απασχολείται στις τουριστικές επιχειρήσεις ανθρώπινο δυναμικό από την γύρω περιοχή, όταν ο τουρίστας φεύγοντας αγοράζει τυποποιημένα ποιοτικά προϊόντα, όταν με λίγα λόγια διαχέονται τα οφέλη του σε όλη την περιφερειακή οικονομία. Τότε λειτουργεί πραγματικά ως μια προωθητική βιομηχανία.

Πρόκειται ουσιαστικά για μια μεταφερόμενη κατανάλωση, όπου ζητάμε από τον τουρίστα να καταναλώσει στον δικό μας τόπο. Για να το καταφέρουμε αυτό σίγουρα πρέπει να είμαστε κάπως ελκυστικοί, να δώσουμε κάποιο λόγο να επισκεφθεί εμάς και όχι κάποιο άλλο μέρος. Εικόνες όπως αυτές, όπου τοπικοί άρχοντες στήνουν μπουφέδες και χορούς έξω από τα κρουαζιερόπλοια μάλλον τη δική τους ματαιοδοξία και ένδεια πολιτικών και σοβαρών πρωτοβουλιών στον τουρισμό καλύπτουν. Μάλιστα πολλές φορές με το όλο στήσιμο ο τουρίστας μπορεί και να τρομάξει. Οι επισκέπτες μας δε θέλουν τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από το να βιώσουν την εμπειρία που λέγετε Ελλάδα, Κρήτη, Πελοπόννησος…Όχι όμως μια εικονική πραγματικότητα, αλλά την πραγματική εμπειρία. Όχι να τον καλωσορίζουμε με χορούς και κλαρίνα και ύστερα στην ταβέρνα να κερδοσκοπούμε εις βάρος του.

Θέλει προσχεδιασμένα τουριστικά πακέτα από τους μεσάζοντες τουριστικών υπηρεσιών που θα τους επιδείξουν το σύνολο του τουριστικού κεφαλαίου της περιοχής που θα επισκεφθούν, θέλει νοσοκομείο αν αρρωστήσει, θέλει ασφάλεια, θέλει πρόσβαση στα αξιοθέατα και δραστηριότητες. Θέλει να γευθεί την τοπική μας γαστρονομία, να μάθει την ιστορία μας και να μπορέσει να αγοράσει τα τοπικά μας προϊόντα. Και πάνω από όλα θέλει ευγένεια και ένα χαμόγελο.

Άλλωστε, αυτά τα απλά πράγματα δε ζητάμε και εμείς από τον τόπο όπου ζούμε; Ένας προορισμός ικανός να προσελκύσει επισκέπτες, πρέπει πρωτίστως να είναι ικανός για την ποιοτική διαβίωση των ίδιων των πολιτών του. Όλα τα παραπάνω απέχουν πολύ από τους enterntainers της Ευρώπης και απαιτούν πολύ δουλειά και σχεδιασμό ώστε να υλοποιηθούν. Το εύκολο είναι οι χοροί και τα πανηγυράκια, το δύσκολο είναι η ποιότητα παρεχομένων υπηρεσιών, οι υποδομές, η τουριστική συνείδηση.

Από την δεκαετία του 50’ και ύστερα διαμονοποιήσαμε την εργασία στους χώρους των ξενοδοχείων και των εστιατορίων. “Να μην γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης”. Ο Έλληνας είναι επιχειρηματίας από τη φύση του λέγαμε, και σχεδιάζαμε να φτιάξουμε τις δικές μας Sillicon Valleys…Αλλά γκαρσόνια (με τη σωστή έννοια της λέξης) δεν γίναμε (γίναμε οι ζήτουλες της Ευρώπης, αυτό όμως δεν μας πειράζει). Γίναμε ένα έθνος πτυχιούχων και επιχειρηματιών ιδιοκτητών room to let. Μας έμειναν τα πτυχία, μας έμειναν και τα room to let μας έμεινε και η εθνική μας υπερηφάνεια με την όλο και μεγαλύτερη ανεργία μας.

Το Facebook επηρεάζει στην απόφαση για διακοπές

Η κοινή χρήση φωτογραφιών από διακοπές στο Facebook, το κοινωνικό δίκτυο με πάνω από 500 εκατ. χρήστες σε όλο τον κόσμο, δε βοηθά μόνο τους ανθρώπους να μένουν συνδεδεμένοι στον εικονικό κόσμο, αλλά και επηρεάζει τα ταξίδια τους στον πραγματικό κόσμο, αποκαλύπτει σχετική έρευνα του Skyscanner. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση της ιστοσελίδας σύγκρισης πτήσεων, διαπιστώ8ηκε ότι η "δύναμη της εικόνας" έχει πολύ ισχυρή επίδραση στα ταξιδιωτικά σχέδια των χρηστών του Facebook, με πάνω από τους μισούς (52%) να δηλώνει ότι βλέποντας φωτογραφίες διακοπών από τους φίλους τους παρακίνησε να κλείσουν τις διακοπές τους στο ίδιο μέρος.

Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, που φτάνει το 88% των ερωτηθέντων, είχε μεγάλη επιθυμία να "χώνει τη μύτη του" στις φωτογραφίες των φίλων του, με τους μισούς από αυτούς να παραδέχονται να το κάνουν αυτό, γιατί "ήθελαν να μάθουν που είχανπάει και με ποιον".

Ο Sam Baldwin, ταξιδιωτικός συντάκτης του Skyscanner, σχολίασε: "Λένε ότι μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις και εδώ είναι η απόδειξη. Το Facebook είναι η τέλεια πλατφόρμα για δύο πολύ ισχυρούς παράγοντες επιρροής για ταξίδια: την προσωπική σύσταση, σε συνδυασμό με δελεαστική εικόνες. Από το Ορλάντο των ΗΠΑ έως την Αυστραλία, βλέποντας κανείς τις περιπέτειες των φίλων του "φυτεύεται" σίγουρα ένας σπόρος, που αργότερα οδηγεί σε ένα ταξίδι κάπου, που ποτέ δεν είχε σκεφτεί να πραγματοποιήσει".

Το 45% των ερωτηθέντων δήλωσαν επίσης ότι το Facebook τους ενθαρρύνει περισσότερο να επισκεφθούν τους φίλους τους στο εξωτερικό και παρά κάποιες πρόσφατες μελέτες, που αναφέρουν ότι το facebook μειώνει την επαφή με την πραγματική ζωή, μόνο το 5% των πολιτών δήλωσε ότι το να είναι στο Facebook σήμαινε στην πραγματικότητα ότι ήταν πιθανό να δει τους φίλους του λιγότερο πρόσωπο με πρόσωπο.

Η έρευνα του Skyscanner αποκάλυψε επίσης ότι το Facebook διαδραματίζει ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο στην οργάνωση ομαδικών μετακινήσεων, με ένα 46% να έχει είτε διοργανώσει είτε προσκληθεί σε ταξίδι μέσω του Facebook.

Πηγή: http://www.traveldailynews.gr